Βέρα Δηλάρη

Το 2015 υπήρξε σταθμός για την παγκόσμια κοινότητα καθώς σηματοδότησε το τέλος των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας και την υιοθέτηση των Νέων Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης. Κατά την Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής Rio+20 για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (2012), έγινε μια προσπάθεια αποτίμησης της εμπειρίας που αποκομίστηκε από την υλοποίηση των Αναπτυξιακών Στόχων (2000-2105). Στις πολυμερείς συζητήσεις που διεξήχθησαν, πριν και κατά τη Διάσκεψη, διαπιστώθηκαν τα κενά και οι παραλήψεις του προηγούμενου πλαισίου δράσης και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός νέου πλαισίου το οποίο θα έπρεπε να έχει οικουμενικό χαρακτήρα, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι προκλήσεις έχουν πλέον παγκόσμια διάσταση και αφορούν όλο τον πλανήτη.

Το παρόν άρθρο φιλοδοξεί να ενημερώσει την εκπαιδευτική κοινότητα και ιδιαίτερα όσους ασχολούνται με θέματα Εκπαίδευσης για την Αειφόρο Ανάπτυξη, για το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί διεθνώς και από το οποίο επιστημονικές ενώσεις, οργανισμοί, η κοινωνία των πολιτών μπορούν να αντλήσουν στοιχεία για τη διαμόρφωση των προτάσεων και των δραστηριοτήτων τους.