Πάμε μπροστά ή δύο βήματα πίσω?

Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση από τη φύση της έχει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Όπως τα στοιχεία: της Διεπιστημονικής και Διαθεματικής προσέγγισης στη μελέτη περιβαλλοντικών και κοινωνικών ζητημάτων, την ανάπτυξη της συνεργασίας και τη συμμετοχή σε δράση στην επίλυση ενός προβλήματος. Δηλαδή, την ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση του πολίτη, την αναθεώρηση της ανθρωποκεντρικής αντίληψης στην αναζήτηση της σχέσης ανθρώπου – φύσης και την παραδοχή του αξιακού φορτίου της γνώσης και άρα την καλλιέργεια και ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, στοιχεία που είναι παρόντα στην εκπαιδευτική της μεθοδολογία. Γι αυτό η θεσμοθέτηση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο ελληνικό σχολείο κατά τη δεκαετία του ΄90, δημιούργησε προσδοκίες για την ανανέωση ολόκληρου του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Σήμερα, παρά το ότι δεν υπάρχουν αξιολογικές καταγραφές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση έχει επηρεάσει τις εκπαιδευτικές αντιλήψεις πολλών εκπαιδευτικών, όμως παράλληλα  διαμορφώθηκε μια «τυποποίηση» της ρητορικής και  των μεθόδων της, αφαιρώντας  έτσι  στοιχεία από τον ριζοσπαστικό της χαρακτήρα.

Είναι γνωστό πως κατατέθηκε στη Βουλή σχέδιο νόμου με τον τίτλο “ Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις”.

Ποιες ανάγκες και ποιες σκοπιμότητες οδήγησαν στο σχεδιασμό αναδόμησης θεσμών, αλλά και αποδόμησης κάποιων άλλων, όπως των γραφείων καινοτόμων δράσεων που αποδεδειγμένα  ήταν σημαντικό το έργο τους στη λειτουργία και ανάπτυξη της εκπαίδευσης,  των σχολικών συμβούλων και της συγχώνευσης όλων των σχολικών δραστηριοτήτων στα ΚΕΑ (πρώην ΚΠΕ)?

Κατά πόσο ο νέος αυτός σχεδιασμός πήρε υπόψη του στοιχεία της σύγχρονης πραγματικότητας, των οξυμένων προβλημάτων και αδιεξόδων (κοινωνικών και περιβαλλοντικών), της παγκοσμιοποίησης, της  πολυπολιτισμικότητας εξαιτίας των νέων μεταναστευτικών ροών, της ραγδαίας διακίνησης πληροφοριών κ.α, εφόσον η εκπαίδευση ως θεμελιακός θεσμός της κοινωνίας  βρίσκεται πάντα σε αλληλεπίδραση μαζί της?

Είμαστε ανήσυχοι! Οι καιροί απαιτούν ριζοσπαστικές αλλαγές και νέα περιεχόμενα στην εκπαίδευση και στη ζωή μας, όταν μάλιστα είμαστε μπροστά στα αδιέξοδα μιας επαπειλούμενης καταστροφής σε πλανητικό επίπεδο στο πλαίσιο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Ενός συστήματος εξάρτησης και αλλοτρίωσης, όπου στις μέρες μας  η εξουσία δεν ενσαρκώνεται σε κάτι, αλλά είναι κρυμμένη στις ψηφιακές - χρηματιστηριακές ροές και στη παγκοσμιοποίηση.