"Η Αντίληψη του Περιβάλλοντος" του Tim Ingold, Εκδόσεις: Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2016

Ο Tim Ingold, βρετανός ανθρωπολόγος που ξεκίνησε από τις φυσικές επιστήμες και διαπιστώνοντας πολύ νωρίς την «κλειστή» πειθαρχία των φυσικών επιστημών, οδηγήθηκε στην κοινωνική ανθρωπολογία, ανακαλύπτοντας ότι η μελέτη των ανθρώπων ως κοινωνικών όντων και η μελέτη τους ως οργανισμών, συνιστούσαν δύο ριζικά διαφορετικά εγχειρήματα. Για να γεφυρώσει το χάσμα που θεωρούσε ότι υπήρχε ανάμεσα στις βιολογικές συνιστώσες των οργανισμών και τις κοινωνικές και πολιτισμικές συνιστώσες της ανθρώπινης ύπαρξης και μέσα από την μακροχρόνια έρευνα του στους ιθαγενείς πληθυσμούς των περιαρκτικών περιοχών, κατέληξε ότι η ανθρωποκεντρική αντίληψη για τον κόσμο χρειάζεται αναθεώρηση.

Η κριτική στάση που ανέπτυξε σε όλο του το έργο για τις δυϊστικές αντιλήψεις και τις αντιθέσεις ανάμεσα στο ανθρώπινο και το ζωϊκό, το επίκτητο και το εγγενές, το συμβολικό και το πρακτικό, τη συνείδηση και το σώμα, την ιστορία και την εξέλιξη, βοήθησε στο να γίνει αντιληπτή η κυρίαρχη παραδοχή, ότι ο προορισμός του ανθρώπου είναι να κατακτά, να δαμάζει, να υποτάσσει και να εκμεταλλεύεται τη φύση, μια γνώση που στο βάθος της είναι πολιτική, αν και δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια. Έγραψε σειρά βιβλίων όπως: "Η ιδιοποίηση της φύσης" (1986), "Εξέλιξη και κοινωνική ζωή" (1986). Από τους σημαντικότερους τόμους που έχει επιμεληθεί είναι οι "Τι είναι ζώο;" (1988), ""Βασικές διαμάχες στην ανθρωπολογία" (1996) κ.α

Σε αυτό τον τόμο «Η αντίληψη του περιβάλλοντος» (2000),  συγκεντρώνονται δοκίμια που επικεντρώνονται στην εξασφάλιση της διαβίωσης, στο νόημα της «κατοίκησης» και στο χαρακτήρα των δεξιοτήτων. Προσεγγίσεις από τα πεδία της κοινωνικής ανθρωπολογίας, της οικολογικής ψυχολογίας, της εξελικτικής βιολογίας και της φαινομενολογίας. Το βιβλίο επαναστατικοποιεί τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε τι είναι «βιολογικό» και τι «πολιτισμικό» στους ανθρώπους, τι συνιστά εξέλιξη και ιστορία και τι σημαίνει για τα ανθρώπινα όντα -που είναι ταυτόχρονα οργανισμοί και πρόσωπα- να κατοικούν ένα χώρο. Προσφέρει έτσι μια μοναδική κατανόηση της πρόσληψης του περιβάλλοντος, πολύτιμη όχι μόνο σε ανθρωπολόγους, αλλά και σε βιολόγους, ψυχολόγους, αρχαιολόγους, γεωγράφους και φιλοσόφους.