"Το ημερολόγιο ενός ΠΔ 407/80", του Γιάννη Ζιώγα

Ένα  παράδοξα γραμμένο βιβλίο, σε φόρμα ημερολογίου, ένα ντοκουμέντο, για τα πέντε χρόνια δουλειάς του συγγραφέα (2006-2011), ως συμβασιούχου (407/80) και σήμερα επίκουρου καθηγητή του Τμήματος  Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, στο Πανεπιστήμιο  Δυτικής Μακεδονίας, που λειτουργεί στη Φλώρινα.

Ένα road movie ιδεών, όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος ο συγγραφέας, εφόσον στο βιβλίο, μαζί με τα απόλυτα βιωματικά κείμενα,  μπλέκονται κείμενα από εργασίες – παρουσιάσεις, μανιφέστα για θέματα καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά κυρίως παρουσιάζονται οι εκπαιδευτικές διαδικασίες των εργαστηρίων ζωγραφικής, με τον τίτλο: Εικαστικές Πορείες

Οι Εικαστικές Πορείες, προεκτείνουν το χώρο του εργαστηρίου, στον περιβάλλοντα χώρο, οι εκπαιδευόμενοι καλλιτέχνες αποκτούν την εμπειρία του χώρου και της κοινότητας και η καλλιτεχνική δράση αναπτύσσεται με μια ουσιαστική ώσμωση  και αλληλεπίδραση, με τον τόπο και την κοινωνία της περιοχής. Έτσι η εμπειρία γίνεται καλλιτεχνοσύνη (η τέχνη του να είσαι καλλιτέχνης), μια ανθρώπινη κατάσταση πέρα από τις τεχνικές και τους στόχους.

Τελειώνοντας το βιβλίο, με αυτό το ανακάτεμα των βιωμάτων του συγγραφέα, με  τα κείμενα που εκφράζουν τις θεωρητικές του αντιλήψεις, συγχρόνως με την καταγραφή της εκπαιδευτικής διαδικασίας (Εικαστικές Πορείες) των εργαστηρίων, τελικά κατανοείς  την κατάργηση της διχοτομίας μεταξύ θεωρίας και πράξης, εκπαίδευσης και κοινωνίας και την αξία του βιώματος και της εμπειρίας,  στην αντίληψη και τη μεταστροφή της ίδιας της πραγματικότητας.

Τι σχέση όμως μπορεί να έχει ένα τέτοιο βιβλίο με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση;

Θα μπορούσαμε να πούμε, στην προσέγγιση ενός αντίστοιχου πλαισίου  στην ευαισθητοποίηση των μαθητών  για τα περιβαλλοντικά ζητήματα,  που αφορά την Π.Ε και συνίσταται αυτό – όπως το γνωρίζουν όσοι εμπλέκονται με την Π.Ε – αφενός μεν  στη σχέση  της πάντοτε με τον χώρο, τον χρόνο, την κοινωνία  και την πραγματικότητα που μας περιβάλλει και θέλουμε να την αλλάξουμε και  αφετέρου, στις μεθοδολογικές της προσεγγίσεις, που έχουν κατεξοχήν βάση, την εμπειρία και τη βιωματικότητα.

Δέσποινα Σουβατζή