Στη Ρόδο, στις 20 Οκτώβρη 2017, πραγματοποιήθηκε το 7ο Διεθνές Συνέδριο για τη «Διαχείριση θυμάτων καταστροφών» με ειδικούς επιστήμονες από 11 χώρες.
14 (59)
Τεύχος: 14 (59)
-
-
Το άρθρο αυτό ξεκινά με μια ματιά σε αυτό που κατέληξε να καλείται παγκόσμια περιβαλλοντική εκπαίδευση, πριν συνεχίσει τη διερεύνηση δύο νέων και εξαιρετικά σημαντικών περιοχών ανάπτυξης που εμπίπτουν στον τομέα αυτό: την εκπαίδευση για την κλιματική αλλαγή και την εκπαίδευση για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών. Στη συνέχεια εξετάζονται η διασύνδεση μεταξύ των δύο αυτών περιοχών και ο τρόπος με τον οποίο σχετίζονται με τους γενικούς τομείς της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και της εκπαίδευσης για την αειφορία. Επίσης, σε ολόκληρο το κείμενο παρουσιάζονται παραδείγματα αξιόλογης πρακτικής.
-
This article begins by looking at key features of what has come to be called global environmental education before going on to explore two new and hugely important areas of development falling within the field: climate change education and disaster risk reduction education. The interface between the two areas and how they relate to the general fields of environmental and sustainability education is then examined. Examples of noteworthy practice are given throughout.
-
Τα περιβαλλοντικά-πολιτιστικά προγράμματα «Η Νέα Ιωνία χτες, σήμερα, αύριο, μέσα από τα μάτια των παιδιών» (2013-14) και «Τα αγάλματα μιλούν» (2015-16) έγιναν στο Ολοήμερο του 4ου Δ.Σ. Ν. Ιωνίας. Ο σκοπός είναι να συνδεθούν οι μαθητές με τον τόπο που κατοικούν, με συνέπεια την ευαισθητοποίησή τους σε θέματα περιβαλλοντικά- κοινωνικά και την ενεργοποίηση τους για θέματα της κοινότητας. Στο 1ο πρόγραμμα, με αφετηρία τα εναπομείναντα βιομηχανικά κτήρια και μνημεία της πόλης, εξετάστηκε η ιστορία της, το προσφυγικό παρελθόν, σε σύνδεση με το σύγχρονο προσφυγικό δράμα, και έγιναν προτάσεις για το μέλλον. Στο 2ο πρόγραμμα ήρθαν σε επαφή με την ιστορία της πόλης, μέσω των έργων τέχνης στους δημόσιους χώρους. Ανατέθηκε στους μαθητές να επισκεφτούν με τους γονείς τους ένα κτήριο ή έργο τέχνης. Υπήρξε συνεργασία με φορείς και ειδικούς. Έγινε σύνδεση με τα εικαστικά και τη μουσική. Το αποτέλεσμα παρουσιάστηκε σε εκδήλωση, με έκθεση καλλιτεχνικών και φωτογραφίας.
-
Η υιοθέτηση ορθής περιβαλλοντικής συμπεριφοράς αποτελεί τον κύριο σκοπό των περιβαλλοντικών προγραμμάτων. Η επίτευξή της δεν διέπεται από ευκολία και απαιτεί διάρκεια και συνέχεια. Το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι εάν τελικά επιτυγχάνεται. Γίνεται αναφορά σε περιβαλλοντική ομάδα Γυμνασίου η οποία υφίσταται επί σειρά ετών, διατηρώντας ένα βασικό κορμό μαθητών ο οποίος ανανεώνεται με νέα μέλη κάθε νέο σχολικό έτος. Τα μέλη αυτά συνεχίζουν να συμμετέχουν εθελοντικά σε δράσεις της ομάδας, παρόλο που φοιτούν πλέον στο Λύκειο. Με τον τρόπο αυτό η περιβαλλοντική ομάδα αποτελεί έναν «ζωντανό» οργανισμό με κοινό παρανομαστή έναν καθηγητή. Αλλάζοντας θεματολογία και στηριζόμενοι στις δράσεις, έγινε πραγματικότητα η δημιουργία μιας «περιβαλλοντικής» οικογένειας που δεν σταματάει να υφίσταται μετά τη λήξη κάθε σχολικού έτους. Απόδειξη αποτελεί η κοινή εκδήλωση στα εγκαίνια του 3ου Φεστιβάλ Ανακύκλωσης Θεσσαλονίκης που έλαβε χώρα στη ΔΕΘ (Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης) στις 11 Μάιου 2017, στην οποία συμμετείχαν ενεργά μαθητές της περιβαλλοντικής ομάδας- «οικογένειας» που φοιτούν στο Γυμνάσιο, σε Λύκεια και Πανεπιστήμια. Συνεπώς, η υιοθέτηση ορθής περιβαλλοντικής συμπεριφοράς μέσα από τα περιβαλλοντικά προγράμματα αποτελεί μία πραγματικότητα που αποδεικνύεται.
-
Το άρθρο αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο –σύντομο- μέρος, γίνεται σύντομη αναφορά στη σταδιακή μετεξέλιξη της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης αρχικά σε Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφόρο Ανάπτυξη και αργότερα στον Περιβαλλοντικό Γραμματισμό. Στο δεύτερο -και πιο αναλυτικό μέρος- καταγράφονται στοιχεία τα οποία η ΠΕ μπορεί να αξιοποιήσει από την αρχαιολογική έρευνα, προκειμένου να βοηθήσει τους μαθητές στην διαμόρφωση αξιών, αντιλήψεων και στάσεων, η υιοθέτηση των οποίων θα τους οδηγήσει στη διαχείριση των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Πιο συγκεκριμένα επιχειρείται η απάντηση σε δύο βασικά ερωτήματα. Το αρχικό ερώτημα του οποίου η απάντηση επιχειρείται είναι «Ποια είναι τα παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά οφέλη των μαθητών από την υλοποίηση προγραμμάτων Περιβαλλοντική Εκπαίδευσης που έχουν ως θέμα τα αρχαιολογικά μνημεία;» Το δεύτερο και σπουδαιότερο ερώτημα γύρω από το οποίο εστιάζει το άρθρο είναι «Ποιες από αντιλήψεις και πρακτικές της αρχαιότητας που αναδεικνύει η περιβαλλοντική ανάγνωση των αρχαιολογικών μνημείων και χώρων παραπέμπουν ευθέως στις αρχές της αειφόρου ή βιώσιμης ανάπτυξης που είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο;»
-
Η ιστορία της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Π.Ε) στον τόπο μας, ξετυλίγεται μέσα από την προσωπική μαρτυρία του Διευθυντή του 3ου Γυμνασίου Νάουσας, που από το 1985 και μέχρι σήμερα πραγματοποιεί προγράμματα Π.Ε στο σχολείο του, προσπαθώντας να “μετασχηματίσει” τη σχολική πραγματικότητα. Η ελπίδα που γεννήθηκε στην αρχή, ότι η Π.Ε θα μπορούσε να γίνει “ο πολιορκητικός κριός” για αλλαγές στο σχολείο, κατά πόσο σήμερα μπορούμε να πούμε ότι το έχει καταφέρει? Το ερώτημα παραμένει…
-
Ο Tim Ingold, βρετανός ανθρωπολόγος που ξεκίνησε από τις φυσικές επιστήμες και διαπιστώνοντας πολύ νωρίς την «κλειστή» πειθαρχία των φυσικών επιστημών, οδηγήθηκε στην κοινωνική ανθρωπολογία, ανακαλύπτοντας ότι η μελέτη των ανθρώπων ως κοινωνικών όντων και η μελέτη τους ως οργανισμών, συνιστούσαν δύο ριζικά διαφορετικά εγχειρήματα.
-
Η οικονομική μεγέθυνση (άλλο αν δηλώνεται ως ανάπτυξη), το πρόταγμα του κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος, που για να συντηρηθεί ως οικονομικό και πολιτικό σύστημα χρειάζεται σταθερά τη διαρκή αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης, οδήγησε στην πολύπλευρη κρίση που βιώνουμε σήμερα. Η όξυνση αυτής της κρίσης οδηγεί ακόμα και στην ιδιωτικοποίηση των βασικών κοινών αγαθών και υπηρεσιών - στοιχεία για την ίδια την επιβίωση μας - όπως του νερό (ιδιωτικοποίηση ΕΥΑΘ), του αέρα (εμπόριο ρύπων) και της γης (αιγιαλός, δασικές εκτάσεις κλπ) .
Copyright © 2012 Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση